Caroline
Caroline leert kinderen lezen: “fantastisch te zien hoe trots hij toen was” Niets is zo dankbaar als werken met kinderen, vindt Caroline Kigeme. En zij kan het weten. Als Maatje voor Humanitas helpt ze jonge gezinnen.
Als de scholen uit zijn, bezoekt Caroline één van ‘haar’ gezinnen en helpt de kinderen met alles wat met taal te maken heeft. Haar vrijwilligerswerk is heel veelzijdig, vertelt ze enthousiast. “Ik lees voor of en begeleid huiswerk. Maar soms zijn er ook middagen waarop ik leuk spelletjes met de kinderen speel.”
Met open armen ontvangen
Als Caroline voor de deur staat, wordt ze door elk adres met open armen onthaalt. “Ze noemen me ook echt juf. Dat is best grappig.”
Werken met kinderen geeft een hoop voldoening. Zeker op het moment waarop je gelijk de resultaten ziet van je werk.
“Vorige week was ik bij een jongetje die moeite had met lezen. Hij was helemaal gespannen, want hij had een leestoets.” Caroline heeft flink met het jongetje zitten blokken, vertelt ze.
“Uiteindelijk scoorde hij een ruime voldoende. Het was fantastisch om te zien hoe trots hij toen was.”
Meer informatie over Humanitas? Kijk hier.
Hilly en Gerrie
Ze kennen elkaar nu zo’n anderhalf jaar. In de herfst van 2019 werden Hilly van Bavel (vrijwilliger) en Gerrie Adema (deelnemer) van de Zonnebloemafdeling Sneek een vast koppel. “De klik was meteen heel goed. Om helemaal niets liggen wij soms al in een deuk.”
Tussen de vraag en het antwoord zit, pak ‘m beet, een halve seconde. Wanneer Gerrie Adema in haar woonkamer moet kiezen wie er als enige op visite mag komen nu het kabinet het huiselijk bezoek tot één persoon heeft beperkt, schiet haar stem de hoogte in. “Hilly natuurlijk!”, klinkt het zonder enige aarzeling. Want het is haar vaste vrijwilliger die haar helpt de schwung in het leven te houden. Met Hilly is het zelfs in coronatijd leuk, heeft de Friezin het afgelopen jaar ervaren.
Gelijk een klik
Ze noemen elkaar met recht vriendinnen. Dat terwijl ze anderhalf jaar geleden nog niet van elkaars bestaan wisten. Hilly gaf zich op als vrijwilliger bij de Zonnebloem, werd aan Gerrie gekoppeld en sindsdien is het goed. “We keken elkaar aan en er was gelijk een klik. We hebben veel overeenkomsten”, zegt Gerrie. Hilly vindt het vooral mooi hoe positief Gerrie in het leven staat, ondanks haar Parkinson, waardoor ze gebruik moet maken van een rollator. “We houden beiden erg van bloemen. Als de zon schijnt, gaan we soms samen in de tuin werken. Dan leer ik van haar hoe bepaalde planten heten.”
Samen naar het graf
De vriendschap verrijkt hen beiden. Hilly, nu 62, verloor 25 jaar geleden haar beide ouders. “Ik heb niet veel mensen om me heen. Gerrie en ik delen veel met elkaar. We zijn samen bij het graf van mijn ouders geweest om bloemen te brengen. Dat was emotioneel. Maar we liggen ook vaak in een deuk van het lachen. Soms om helemaal niets. Ja, we geven elkaar veel vreugde.”
Terrasje pakken
Ondanks het coronavirus en de bijbehorende maatregelen blijft Hilly haar vriendin wekelijks, en soms vaker, bezoeken. Bij lekker weer – dat is het in de ogen van beiden al gauw – maken ze een ommetje. In de zomer zaten ze nog gezellig op de Sneeker terrassen. En vlak voordat corona een jaar geleden toesloeg, bezochten ze een optreden van een lokaal koor en waren ze bij het kerstdiner van hun Zonnebloemafdeling. Hilly is op zulke momenten een grote steun voor Gerrie. “Ik ben beperkt met eten, het lukt niet meer met mes en vork. In mijn eentje zou ik daar moeite mee hebben. Als Hilly naast me zit, is het niet erg. Zij is zorgzaam en snijdt alles voor me. Met haar is het vertrouwd.”
Tijdens de wandelingen door Sneek voert Gerrie vaak het woord. Ze vertelt over vroeger: waar de kruidenier zat en de man die hoeden verhuurde voor bruiloften en begrafenissen. Thuis toont ze oude foto’s. Het zijn verhalen waar Hilly geen genoeg van kan krijgen. “Natuurlijk houden we ons aan de afstandsregels, maar hierom blijven we bij elkaar komen”, zegt Gerrie. “In maart, toen we net met corona te maken hadden, hebben we het even niet gedaan. Maar al gauw stond ze met een bosje bloemen weer voor de deur.”
Zo is het zelfs in deze donkere tijden nooit saai. Al zou het ook voor deze twee vrouwen leuker zijn als er weer wat meer kan. Hilly: “We vullen de tijd goed, maar een dagje weg zou wel fijn zijn. Er zijn veel dingen die we missen. Met een boot over de Friese meren, dat staat hoog op ons lijstje.”
Wil jij ook vrijwilliger worden bij de Zonnebloem? Of ken je iemand die daar heel geschikt voor zou zijn? Kijk voor meer informatie op pagina van De Zonnebloem, zie hier.
Geertje en Evelien
Ik ben Evelien, vrijwilligster van mevrouw H. Ik doe dit werk al jaren, al 14 jaar ongeveer. Eerst bij haar man en nu sinds jaren bezoek ik haar. Ik ben dit werk gaan doen omdat ik graag iets voor de ander wilde betekenen, met name ouderen die niet meer alleen naar buiten kunnen gaan.
Met mevrouw H. heb ik een goede band. Ik ga graag elke dinsdagochtend naar toe en geniet samen met haar van de kopjes koffie die ze zelf heeft gezet. Een lekker koekje mag niet ontbreken. Ik hoor dan graag wat ze beleefd heeft in de Hofwijck of met de familie, of we praten over haar jeugd. Altijd boeiend om naar te luisteren. Ze heeft altijd belangstelling hoe mijn weekend was. Nu ze een elektrische rolstoel heeft gaan we ook wat verder dan het park, zo zijn we laatst langs haar oude huis gereden, zo haalt ze herinneringen op en verteld hoe ze daar woonde. Ik luister natuurlijk aandachtig. Ik vind het heel fijn om samen met haar dit te doen, zonder mij had ze dit nooit ondernomen. Haar wereldje is dan heel klein en niet verder dan de Hofwijck.
Ik hoop dat ik nog jaren van haar mag genieten, want ze is mijn oudste vriendin!! Een hele lieve mevrouw….en ik ben heel blij met haar! Geeft mij ook voldoening….
Meer informatie over Bezoek&Co? Kijk hier.
Sisko
Sisko van der Land (64) uit Leeuwarden is een van de vrijwilligers bij SchuldHulpMaatje. ,,Doordat veel mensen zich schamen voor hun financiële situatie en daardoor vaak laat hulp vragen, kunnen hun schulden soms wel verdrievoudigen. Mensen krijgen te maken met aanmaningen en boetes, waardoor het al snel van kwaad tot erger gaat. Ik hoop dat het inloopspreekuur ervoor zorgt dat ze eerder aan de bel trekken. Je moet het spreekuur zien als de eerste hulp in het ziekenhuis. Daar wordt je gekneusde arm onderzocht of je wond gehecht, waarna je vervolgens weer naar huis kan. Alleen als de problematiek heftiger is, word je doorverwezen naar een specialist. Zo werkt het bij ons in principe ook. Samen met een hulpvrager kan ik kijken naar wat er aan de hand is en hoe ik kan helpen. Zo kunnen we samen bijvoorbeeld een kwijtschelding voor gemeentelijke belastingen en waterschapslasten aanvragen. Veel mensen met een laag inkomen weten niet van het bestaan van deze minimaregelingen, of weten de juiste loketten hiervoor niet te vinden. Mocht de vraag of de schuld te complex zijn, dan bieden wij hun een traject aan voor langere termijn. Met de meeste hulpvragen kunnen we uiteindelijk dus wel uit de voeten.” (Bron, LC 22 maart 2021)
Meer informatie over SchuldHulpMaatje? Kijk hier.
