"Because I am a carer myself, I also know the concerns of a carer"

Sieta is mantelzorgondersteuner bij Amaryllis. Haar taken als mantelzorgondersteuner zijn divers. Zo helpt ze bijvoorbeeld mantelzorgers bij het vinden van passende ondersteuning. Ze biedt een luisterend oor en ze helpt bij de organisatie van verschillende activiteiten voor mantelzorgers. Daarnaast is ze zelf al ruim 12 jaar mantelzorger voor haar moeder. “Mijn werk bij Amaryllis en de zorg voor mijn moeder is een bijzondere combinatie. Doordat ik zelf mantelzorger ben, ken ik ook de zorgen van de mantelzorger. Ik weet hoe intensief het kan zijn om te zorgen voor iemand die heel dicht bij je staat. Iemand die je ook op een andere manier hebt gekend.”

Sieta’s ouders waren gezond, maar gingen langzaam steeds een klein beetje achteruit. Daarom kwamen ze in een aanleunwoning in Leeuwarden wonen. Eerst gingen mijn zus en ik beiden ongeveer eens per week bij mijn ouders op bezoek. Toen werd mijn vader al snel minder en kon mijn moeder de zorg voor hem niet meer aan. Op dat moment ging mijn vader in een verzorgingstehuis wonen. Hij heeft daar ongeveer vier jaar gewoond voordat hij overleed.”

“Op dat moment werd mijn moeder weduwe. Mijn zus en ik hebben er toen voor gezorgd dat ze genoeg afleiding had en dat ze haar leven weer kon oppakken. We zorgden dat ze in elk geval iedere dag een activiteit had in het verzorgingstehuis vlakbij haar woning en dat ze daar ook kon eten. Dat ging allemaal erg goed. Toen begon de coronaperiode. Er mochten vrijwel geen bezoekers meer komen in het verzorgingstehuis. Alle activiteiteten werden afgelast. Daardoor had mijn moeder ineens helemaal niets meer. Op dat moment werd de zorg voor mijn moeder erg intensief. Mijn zus en ik zorgden er samen voor dat ze nog een beetje regelmaat had. We gingen iedere dag bij haar langs en aten met haar. Niet lang daarna kreeg mijn moeder een zware beroerte waardoor ze hersenletsel opliep. Ze was erg vaak in paniek. Ze was verdrietig omdat ze heel veel dingen niet meer zelfstandig kon doen. Op dat moment hebben mijn zus en ik besloten dat ze beter niet meer thuis kon wonen. Mijn moeder werd geplaatst in een instelling voor kleinschalig wonen, en daar woont ze nog steeds.”

Voordat Sieta’s moeder in een tehuis ging wonen was de zorg intensief. In die periode vond Sieta erg veel steun bij haar zus: “Het scheelde ontzettend dat mijn zus en ik het samen konden doen. We konden goed praten met elkaar en ik hoefde daardoor niet alle beslissingen zelf te maken.” Sieta komt in haar werk als mantelzorgondersteuner ook wel eens mantelzorgers tegen bij wie het niet zo goed gaat: “Veel mantelzorgers die ik spreek hebben in het begin het gevoel dat ze alles zelf moeten doen.  Ze willen de zorg zo lang mogelijk volhouden, maar denken te weinig aan zichzelf. Ik vertel ze dan dat ze de zorg beter volhouden als ze ook hulp van anderen leren aannemen: ‘Je hoeft het niet alleen te doen’.”

Over wanneer je wel of niet een mantelzorger bent, zijn de meningen wel eens verdeeld. Sommige mensen vinden dat wanneer je ouders opgenomen zijn in een tehuis, je eigenlijk helemaal geen zorgen meer hebt. Sieta is het daar niet mee eens: “Je blijft altijd een zorg hebben. Misschien niet meer met de alledaagse zaken, maar wel in je hoofd. Ik voel mij echt verbonden met mijn moeder. Ik heb echt het idee dat mijn zus en ik het verschil kunnen maken bij haar. Alleen bij ons durft ze haar hart uit te storten. Wij zijn altijd de eersten die door hebben hoe het nu écht met haar gaat.”

Sieta heeft in haar werk, en in haar tijd als mantelzorger veel belangrijke lessen geleerd: “Als mantelzorger is het belangrijk dat je je grenzen aan leert geven. Vaak willen mensen die erg ziek zijn zo weinig mogelijk veranderingen. Ze willen dan eigenlijk het liefst alleen jou. Maar als mantelzorger mag je daar soms wel streng in zijn. Jij moet overeind blijven, en jij moet ook goed blijven zorgen voor jezelf. Zorg vooral dat je wereld niet te klein wordt. Er zijn altijd mensen die hulp kunnen bieden en er zijn professionals die ook de zorg kunnen overnemen.